W dzisiejszych czasach mało która firma nie ma w swojej ewidencji środka trwałego w postaci samochodu osobowego.  Właściciele firm korzystają z nich w celach służbowych, jak również prywatnych. Jednak z różnych względów często przekazują je na swoje cele prywatne.

Taka operacja nie zawsze pozostaje neutralna na gruncie podatku dochodowego, co powoduje konieczność prawidłowego ujęcia takiej transakcji przez biuro rachunkowe,  w ustalaniu podstawy opodatkowania.

Samochód osobowy, który był ujęty w firmie jako środek trwały  – był amortyzowany.  Wartość odpisów amortyzacyjnych liczonych od wartości początkowej tego samochodu, obciążała koszty podatkowe do limitów określonych przepisami. W roku 2019 (art. 23 ust. 1 pkt 4 UPDOF) są to kwoty:

  1. Do 225.000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym
  2. Do 150.000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Gdy przedsiębiorca zdecyduje o wycofaniu takiego samochodu z działalności gospodarczej i przeznaczeniu na cele prywatne – podlega on wykreśleniu z ewidencji środków trwałych.  Przy założeniu, że nie był w pełni zamortyzowany – jesteśmy zobowiązani do zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych.  Ostatniego odpisu dokonujemy w miesiącu, w którym samochód zostanie przekazany na cele prywatne.

Samo przekazanie auta na cele prywatne nie powoduje powstania przychodu z działalności gospodarczej.  Sytuacja zmienia się, gdy już po wycofaniu środka trwałego będziemy chcieli go zbyć – wtedy u przedsiębiorcy może powstać przychód firmowy.  Jasno wynika to z art. 10 ust. 2 pkt 3 UPDOF, który mówi że:  „przychód z działalności powstaje nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.” Gdy jednak do zbycia dojdzie po upływie tego okresu – transakcja będzie neutralna podatkowo.

Należy również pamiętać, że w przypadku ujęcia do kosztów uzyskania przychodów polisy ubezpieczeniowej za samochód, który wycofujemy z działalności ( z reguły cały rok) – musimy skorygować koszty o kwotę od dnia przekazania samochodu na cele prywatne  – od tego momentu nie służy on już działalności gospodarczej i wszystkie koszty od tej daty nie będą stanowiły kosztów firmowych.

Należy również pamiętać o przepisach dotyczących używania samochodu niebędącego środkiem trwałym w firmie (użytkowany jako wyposażenie), a użytkowanym krócej niż rok – art. 23 ust. 1 pkt 49 stanowi o kosztach niestanowiących kosztów uzyskania przychodów w przypadku poniesienia wydatków na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku, w momencie stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane na cele przedsiębiorstwa, a służą celom osobistym podatnika.

Wycofując samochód z firmy przed upływem roku od przyjęcia go do używania i przekazując go na cele osobiste, przedsiębiorca każdorazowo powinien zmniejszyć koszty firmowe o wydatki poniesione na jego nabycie. Podobne stanowisko można znaleźć także w orzecznictwie sądowym (por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 października 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 1673/14).

Sprawy wycofania środków trwałych z prowadzonej działalności  pod względem podatkowym – najlepiej skonsultować ze swoim biurem rachunkowym, które na pewno będzie służyło pomocą w tym jakże skomplikowanym zakresie.